De volta
Pois hoxe tocou erguernos ás 6 da mañá para poder coller o bus cara o aeroporto e chegar ao meu voo. Deunos tempo sen problemas, pero eu estaba un pouco paranoico non fose ser que non chegasemos :-( . Fixemos algunhas fotos polo camiño e aínda tivemos que agardar una cachiño a que chegase ao autobús.
No aeroporto comimos un Chinois, que é un pastel que venden aquí no Kaufland e que tanto a min coma a Laura nos gustou moito. Así que levei un par deles desta vez.
A despedida, foi con moita tristura, coma sempre, e con bágoas, porque é moi, moi difícil, dicirlle adeus ao anxo da miña vida. Quérote, meu amor!
Cheguei e desfixen as maletas. E coloquei a caña no lugar de honra, pero ao probala despois, decateime de que non está moi forte. Carlos, creo que a vella nos tangou esta vez... Está moi frouxa.
Despois pola tarde case fico a durmir na clase de alemán, pero conseguir estar ben até o final, hora á que saímos e fomos cear Cristian e mais eu á miña cociña.
No aeroporto comimos un Chinois, que é un pastel que venden aquí no Kaufland e que tanto a min coma a Laura nos gustou moito. Así que levei un par deles desta vez.
A despedida, foi con moita tristura, coma sempre, e con bágoas, porque é moi, moi difícil, dicirlle adeus ao anxo da miña vida. Quérote, meu amor!
Cheguei e desfixen as maletas. E coloquei a caña no lugar de honra, pero ao probala despois, decateime de que non está moi forte. Carlos, creo que a vella nos tangou esta vez... Está moi frouxa.
Despois pola tarde case fico a durmir na clase de alemán, pero conseguir estar ben até o final, hora á que saímos e fomos cear Cristian e mais eu á miña cociña.
0 comentarios