O máis difícil todavía

Pois nada, que hoxe me erguín cedo para ir a recoller ao carallo de Icaza e a Nat Friedman ao aeroporto. Cheguei xusto á hora que debería chegar o voo, pero o cartel xa marcaba "aterrado", así que me puxen alí a agardar co cartel que fixera Germán. Agardei media hora e ao cabo dela, chamei á organizadora. Que me dixo que xa estaban no hotel. Comentándollelo a Juanjo e Alex, chegamos a dúas conclusións, ou que eran uns maleducados ou que a organización non avisou de que os irían recoller. Case que nos decidimos pola segunda, porque cando chegamos ao edificio da GUADEC non había case ninguén, nin estaban as cousas feitas nin nada... Porque se eu fose Icaza e me fosen recoller, agardaría cando menos un cuarto de hora, por se houbo algún problema, ou chamaría por teléfono para preguntar...
O que fixemos en todo o día foi ir facendo fotos por aí, de min co cartel en diversas posturas, significando que os andaba a buscar aínda, coma por exemplo, no tren, na catedral de Ulm...
Despois decidimos ir a Ulm, para o cal había que coller o tren das 13:32. Por iso mercamos unhas salchichas e xantámolas no parque que hai ao lado da estación. Despois un xelado e ao tren.
En Ulm fixemos a ruta que me ensinara a guía, na que Alex subiu á torre e sacou unhas fotos interesantes. Nós agardamos abaixo onde mercamos algunha parvada nas tendas de por alí. Despois estivemos zapateados na herba dun dos parques até que nos deu a gana de marchar e coller o tren de volta.
Ao chegarmos, agardamos unha hora por ACS e Garnacho, aos que por suposto lles botei bronca porque non se pode facer iso en Alemania, nin tampouco ningures. Fomos ao Anatolien a polo Kebap e despois a tomar unha cervexiña a Schloßplatz, que foi cando me fun para deitarme cedo, aínda que non o conseguín!