Bad Wimpfen

Hoxe tiñamos excursión a Bad Wimpfen e ao castelo de Burg Guttenberg. Désirée case non chega ao autobús, pero ao final marchamos todos sen problema.
Chegamos cedo, a verdade. O castelo, era un castelo, non un palacio, que daba a casualidade que era privado e pertencía a unha familia que viviu alí dende unha porrada de anos. De feito, non me lembro que xeración era, pero a 17 ou a 70, non me lembro ben. O que nos fixo o Tour foi o dono do castelo. Moi chulo a verdade e con moitas curiosidades, coma por exemplo que Carlos V de Alemaña (e primeiro de España), veu aquí a pórlles as pilas por se faceren protestantes, pero non o conseguiu e houbo unha guerra. Tamén tiñan unha réplica dunha Biblia de Guttenberg e outras moitas cousas interesantes. A verdade é que tiña que ser un fulano de moitos cartos. Unha das curiosidades é que tiñan alí paxaros, sobre todo, boitres e mouchos. Era impresionante ver dende enriba da torre, como un home levaba de paseo un deles atado cunha correa coma se fose un can :-)
Despois fomos a xantar a un restaurante, onde tardaron media hora máis cós demais en traernos o xantar, non sei por que. Pero polo menos, estaba bo, pasta sueva con carne de porco e champiñóns.
Despois leváronnos a Bad Wimpfen, que é unha cidade pequena (as que se salvaron dos bombardeos dos americanos, que por certo, tentei convencer a un deles de pasarse á esquera, pero o intento foi completamente infructuoso). Pois outra cidade moi interesante cunha historia tremenda que non vou contar aquí porque non quero aburrir aos meus lectores. A verdade é que tampouco entendín máis do 40% posto que ao final collemos o guía en alemán. Aínda así, entendíaselle bastante ben. Pois iso, que é unha cidade que está ao lado do Neckar, que é un río que tamén pasa por Stuttgart que tiña unha grande importancia estratéxica, igual que o castelo Burg Guttenberg. Boas vistas, a verdade dende as torres tanto do castelo, coma da cidade. A paisaxe, lembrábame un pouco a Galiza, porque era moi verde, cando subiamos aos montes polas estradas estreitas, pero todo trocaba cando dende enriba das torres se miraban o río navegábel e grandes extensións chans.
Despois, no tempo de lecer, tomamos unhas copas de xelado, concretamente eu, un Wimpfener Becher, que era impresionante.
Á volta a casa a escoitar o partido do Deportivo, que coma sempre voltou empatar. Merda para eles.