Erste Deutschunterricht
Hoxe tiven que erguerme ás 6:30 para ir ás clases de alemán, que como dixen no anterior artigo, estaban no sexto carallo. Collín ós dous colegas polacos (dous mozos que me presentou a china, pero que teñen un acento moi chungo e que non entendo moi ben) e ala, para o S-Bahn. Collemos un atallo un pouco complicado, pero ó final conseguimos chegar sen problema. Estou no nivel 4 (Grundstufe III oder Mittelstufe, é dicir, nivel 3 do elemental ou 1 do medio) de 12, se non me trabuco.
Hoxe clase lixeira, de unha hora máis onde nos coñecemos un pouco. Teño un ianqui na clase, pero non é dos do tío George. E como o curso de alemán inclúe un curso de orientación na cidade, leváronnos a dar unha volta por ela. Subimos a unha torre cunha enorme estrela de Mercedes onde se pode ver boa parte da cidade. A verdade é que parece que Munich era máis interesante, pero agora son cidadán de Stuttgart, así que con Stuttgart a morte (son cidadán de verdade, estou inscrito no Concello, que ademáis, por ser estudante, me vai agasallar cun bono semestral de transporte).
Despois de amosárnola cidade, deixáronnos tempo libre e funme con dous cataláns, cos que creo que vou andar xa toda a miña estancia aquí O:-) Kein Deutsch zu lernen!
Viñemos ao campus a abrir unha conta para un deles e despois a xantar a Mensa, que non é un club de tipos listos elitistas, senón un comedor universitario, que segundo a miña opinión non é mellor que o de Elviña. Aparte diso, creo que teriamos que ter presentado a nosa Ausweis (identificación) para que puidesen saber que eramos estudantes e así sería máis barato. Pois iso, que non hai menú. É coma un buffet no que ti colles un plato e eles pésancho e pagas segundo o que colles. Por certo, a moza catalana cumpre perfectamente co estereotipo de racanería :) Iso, 6.75 que paguei por xantar. Outro día pillo menos :-)
No camiño que fixemos cara o Campus pasamos por unhas paisaxes preciosas que a ver se podo voltar a velas para sacarlles fotos.
Pola tarde fomos a ver se nos colliamos unha tarxeta de móbil alemana. Despois de visitar tamén T-Mobile e E-Plus, quedámonos con O2. O primeiro mozo que atendeu a Cristian debía de ser medio Nazi, porque nos tratou coma merda, en plan que non sabía se o pasaporte non sei que, que se a nosa dirección non sei canto... un merdento. Á saída, Cristian meteuse sen vergoña ninguna na tenda de T-Mobile para coller un vaso de auga na máquina automática, da que xa beberamos antes todos, e saiu, mentres Désirée e máis eu nos escarallabamos coa risa.
Fomos facer a conta dela e outra vez para facer os nosos contratos, que son rarísimos. Resulta que teño dous números de teléfono. Un fixo e un móbil. Cando estou preto da casa actívaseme un dos número e é coma se tivese un número fixo, dende o que podo chamar moi barato incluso a España (por só 11 centimos). E aparte tamén teño outro número que é o móbil real ó que se me pode chamar sempre pero dende o que eu podo chamar cando estou fóra dun radio de 2km da casa (o móbil avísate de se estás na casa ou non cun "home" e aparte, este Siemens ponme unha casiña na parte superior). Quen queira os números, que mos pida.
Por suposto, teño que comentar que hai un Zara en Königstraße, que é a rúa máis importante de Stuttgart :-)
Despois fomos a un bazar moi grande onde merquei unha tixola, una pota pequeniña, dous platos, dúas culleres, dous garfos, dous coitelos, unha almofada un pouco mellor que a que teño, vasos e unha culler de pau. E o máis importante. Teño localizadas as máquinas de pan! Andan por uns 40, pero buscarei máis porque quero comparar outros prezos e ademáis estas só fan bolos grandes.
E para rematar, Döner Kebap para cear. Marta, lembreime de ti :-) Moi bo.
E nada máis por hoxe. Mañá a ver se podo facer algunhas fotos de paisaxes.
Hoxe clase lixeira, de unha hora máis onde nos coñecemos un pouco. Teño un ianqui na clase, pero non é dos do tío George. E como o curso de alemán inclúe un curso de orientación na cidade, leváronnos a dar unha volta por ela. Subimos a unha torre cunha enorme estrela de Mercedes onde se pode ver boa parte da cidade. A verdade é que parece que Munich era máis interesante, pero agora son cidadán de Stuttgart, así que con Stuttgart a morte (son cidadán de verdade, estou inscrito no Concello, que ademáis, por ser estudante, me vai agasallar cun bono semestral de transporte).
Despois de amosárnola cidade, deixáronnos tempo libre e funme con dous cataláns, cos que creo que vou andar xa toda a miña estancia aquí O:-) Kein Deutsch zu lernen!
Viñemos ao campus a abrir unha conta para un deles e despois a xantar a Mensa, que non é un club de tipos listos elitistas, senón un comedor universitario, que segundo a miña opinión non é mellor que o de Elviña. Aparte diso, creo que teriamos que ter presentado a nosa Ausweis (identificación) para que puidesen saber que eramos estudantes e así sería máis barato. Pois iso, que non hai menú. É coma un buffet no que ti colles un plato e eles pésancho e pagas segundo o que colles. Por certo, a moza catalana cumpre perfectamente co estereotipo de racanería :) Iso, 6.75 que paguei por xantar. Outro día pillo menos :-)
No camiño que fixemos cara o Campus pasamos por unhas paisaxes preciosas que a ver se podo voltar a velas para sacarlles fotos.
Pola tarde fomos a ver se nos colliamos unha tarxeta de móbil alemana. Despois de visitar tamén T-Mobile e E-Plus, quedámonos con O2. O primeiro mozo que atendeu a Cristian debía de ser medio Nazi, porque nos tratou coma merda, en plan que non sabía se o pasaporte non sei que, que se a nosa dirección non sei canto... un merdento. Á saída, Cristian meteuse sen vergoña ninguna na tenda de T-Mobile para coller un vaso de auga na máquina automática, da que xa beberamos antes todos, e saiu, mentres Désirée e máis eu nos escarallabamos coa risa.
Fomos facer a conta dela e outra vez para facer os nosos contratos, que son rarísimos. Resulta que teño dous números de teléfono. Un fixo e un móbil. Cando estou preto da casa actívaseme un dos número e é coma se tivese un número fixo, dende o que podo chamar moi barato incluso a España (por só 11 centimos). E aparte tamén teño outro número que é o móbil real ó que se me pode chamar sempre pero dende o que eu podo chamar cando estou fóra dun radio de 2km da casa (o móbil avísate de se estás na casa ou non cun "home" e aparte, este Siemens ponme unha casiña na parte superior). Quen queira os números, que mos pida.
Por suposto, teño que comentar que hai un Zara en Königstraße, que é a rúa máis importante de Stuttgart :-)
Despois fomos a un bazar moi grande onde merquei unha tixola, una pota pequeniña, dous platos, dúas culleres, dous garfos, dous coitelos, unha almofada un pouco mellor que a que teño, vasos e unha culler de pau. E o máis importante. Teño localizadas as máquinas de pan! Andan por uns 40, pero buscarei máis porque quero comparar outros prezos e ademáis estas só fan bolos grandes.
E para rematar, Döner Kebap para cear. Marta, lembreime de ti :-) Moi bo.
E nada máis por hoxe. Mañá a ver se podo facer algunhas fotos de paisaxes.
0 comentarios