Primeiro día "libre"

Pois este foi o primeiro día libre que tiven para facer o que nos petou, pero non foi tanto así porque houbo que facer compras.
Para comezar non puiden durmir todo o que quixen porque espertei dúas horas antes do que debería, aínda que non foi tan problemático porque puiden usar o tempo para a falar coa persoa máis importante no mundo para min, á que boto moito de menos.
Nada, pois marchamos a Vaihingen, pero no S-Bahn, que agardar na parada do autobús co frío que facía era unha tolemia. Así que alá fomos os catro (de esquerda á outra esquerda, Valetin de Bulgaria, Cristian, eu e maís Désirée). Simpático rapaz o búlgaro este porque ó vir da órbita soviética, non fala máis ca búlgaro, ruso e un pouquiño de alemán, así que aínda que con el si que temos que falar alemán. Xa me vou soltando un pouco máis.
Pois o deste rapaz é un pouco chungo, porque para poder vir aquí, tivo que traballar 12 horas diarias e ó mesmo tempo estudar, co que durmía dúas horas diarias. Ademáis, polos poucos cartos que ten, ás veces pasa sen xantar ou sen cear. Triste, pero certo.
Pois iso, a Vaihingen onde controlei máis máquinas de pan. A máis barata vale 40€. Ademais, alí tamén tiñan moitísimos DVDs, e bastante baratos, entre eles, natürlich, Der Herr der Ringe, Star Wars e outros moitos máis. O día que me dea un ataque de consumismo vai ser máis grave do normal. E tamén merquei un cable para conectar o móbil por USB.
Para xantar, unha pizza no centro comercial por 3€ que era bastante xeitosa. A verdade é que Cristian ten unha cara de carallo, porque antes de pedir a pizza a súa idea era sentarse nunha das mesas da pizzeria a xantar unha especie de "Doritos" que mercaramos no super, pero ó final non o puidemos resistir e fomos a por unhas pizzas.
E despois fomos facer a compra para cociñar despois Ovos á Extremeña, que é un dos meus pratos estrela. Eu, se fose vós, viñame a vivir para aquí, porque por dous quilos de cebola pagamos 0,49€ e por outros dous de patacas, 0,89€. O chungo foi atopar chourizo. Cómo poder ser que haxa tropecentos tipos de salchichas e non teñan chourizo? Houbo que mercar algo que semellaba chourizo, pero que simplemente lembraba a el.
Como o búlgaro seguro que non ceaba, invitámolo a cear e como eramos 4, foi bastante chungo o de cociñar para tanta xente, pero tiven axuda. Sen o chourizo non foi o mesmo, pero mellor que a comida do comedor xa era. Gustoulles bastante, a verdade. E despois a deixar todo coma unha patena.
E despois alá vamos 4 cataláns, un polaco que apareceu despois e un galego a tomar unha cervexa á cervecería do campus, que estaba pechada. Así que vamos á discoteca que está ó lado do campus onde había unha festa privada. Por que carallo non pecharán as portas se a festa é privada? E á volta, como non podía ser doutro xeito nunha viaxe tan nevada coma esta, caeu Désirée e eu detrás cando tentei axudala. Según me dixeron, dei antes coa cabeza no chan que co resto do corpo, co que a hostia foi bastante grande. Por agora creo que todo vai ben e agardo que non me pase nada chungo, porque xa sabedes o hipocondriaco que son....